Η Σύναξη των Αγίων 12 Αποστόλων

Οι Απόστολοι του Χρίστου θα ξεχωρίζουν μέσα στην Ιστορία της Εκκλησίας,σαν οι υπέρλαμπροι αστέρες πρώτου μεγέθους της πνευματικής ζωής.Την 30η Ιουνίου,η Εκκλησία γιορτάζει τους δώδεκα Αποστόλους που αρχικά εξέλεξε ο Κύριος, πλην του Ιούδα Ισκαριώτη.Αυτοί είναι:Σίμωνας (Πέτρος),Ανδρέας,Ιάκωβος,Ιωάννης,Φίλιππος, Θωμάς,Βαρθολομαίος (Ναθαναήλ),Ματθαίος,Ιάκωβος του Αλφαίου, Σίμωνας ο Ζηλωτής, Ιούδας ο αδελφός του Ιακώβου του μικρού και ο Ματθίας, που εξελέγη μέσα στο υπερώο τις παραμονές της Πεντηκοστής,σε αντικατάσταση του Ιούδα του Ισκαριώτη.
Τη ζωή του καθενός των Αποστόλων αυτών, σκιαγραφούμε στις ιδιαίτερες γιορτές τους. Εδώ γίνεται υπενθύμιση της ενότητας που είχαν μεταξύ τους, αλλά και της ηθικής τους, που τόσο συνέβαλε στην πνευματική εν Χριστώ αναγέννηση του κόσμου. Έχουμε, λοιπόν, χρέος και εμείς οι αγωνιζόμενοι χριστιανοί, να κινούμαστε στα ίχνη τους και με θερμό ζήλο για τη διάδοση του σωτηριώδους μηνύματος του Ευαγγελίου, που διέπνεε κι αυτούς, να γίνουμε μιμητές του έργου τους.





Απολυτίκιον. Ήχος γ'.Την ωραιότητα.
Ως δωδεκάπυρσος, λυχνία έλαμψαν,οι Δωδεκάριθμοι,Χριστού Απόστολοι,Πέτρος και Παύλος συν Λουκά,Ανδρέας και Ιωάννης,Βαρθολομαίος Φίλιππος,συν Ματθαίω και Σίμωνι,Μάρκος και Ιάκωβος,και Θωμάς ο μακάριος,και ηύγασαν τους πίστει βοώντας χαίρετε Λόγου οι αυτόπται.

Κοντάκιον Ήχος β'.

Τους ασφαλείς και θεοφθόγγους κήρυκας,την κορυφήν των Μαθητών σου Κύριε,προσελάβου εις απόλαυσιν,των αγαθών σου και ανάπαυσιν,τους πόνους γάρ εκείνων και τον θάνατον, εδέξω υπέρ πάσαν ολοκάρπωσιν,ο μόνος γινώσκων τα εγκάρδια.

Ο Άγιος Μιχαήλ Πακνανάς

Ο Άγιος Μιχαήλ Πακνανάς,γεννήθηκε στην Αθήνα από ενάρετους γονείς.Λόγω της πενίας των γονέων του, έμεινε αγράμματος και έγινε κηπουρός.Κάποια ημέρα ενώ επέστρεψε στην Αθήνα από κάποιο χωριό,συνελήφθη από τούς Τούρκους φύλακες και συκοφαντήθηκε ότι μετέφερε κρυφά μπαρούτι για τούς επαναστάτες Έλληνες. Οδηγήθηκε στον κριτή όπου διαμαρτυρήθηκε για την αδικία εις βάρος του,αλλά καταδικάστηκε εις θάνατον εκτός και εάν εδέχετο να αρνηθεί την πίστη του και να ασπασθεί το Μωαμεθανισμό,οπότε και θα έσωζε τη ζωή του.Όμως ο ευσεβής και έντιμος εκείνος Αθηναίος,απαντούσε σε ύφος αγέρωχο στις συνεχιζόμενες απειλές των Τούρκων με την χαρακτηριστική φράση,«Δεν τουρκεύω».Καταδικάσθηκε σε θάνατο και οδηγήθηκε στον τόπο της εκτέλεσης χαίρων και ευχαριστών τον Κύριο πού τον αξίωσε της τιμής του μαρτυρίου.Στην αρχή ο δήμιος χτύπησε τον Άγιο με αντεστραμμένο ξίφος στο λαιμό για να τον εκφοβίσει,προσδοκώντας την μεταστροφή του.όμως ο γενναίος μάρτυρας τον παρότρυνε με θάρρος λέγοντας «Χτύπα για την πίστη».και όταν ο δήμιος έβαλε το μαχαίρι του στον τράχηλο των Αγίων και τον πλήγωσε λίγο άκουσε από το στο μα του Αγίων την ίδια φράση «Χτύπα για την πίστη». Τελικά ο δήμιος απέτεμε τη σεπτή κεφαλή του το 1771,χαρίζοντάς του το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου και πλουτίζοντας την Εκκλησία των Αθηνών με ένα καλλίνικο μάρτυρα.

Ο Άγιος Φυγελλός απόστολος από τους 70

Αναφέρεται μόνο στον Συναξαριστή του Delehaye μεταξύ των μνημονευομένων αποστόλων από τους 70 και σημειώνεται,ότι "ούτος φρονήσας τα του Σίμωνος εγένετο επίσκοπος Εφέσου".




Ο Άγιος Μελίτων


Μαρτύρησε δια ξίφους.




O Άγιος Πέτρος από τη Σινώπη



Μαρτύρησε αφού τον θανάτωσαν συρόμενο επάνω σε αιχμηρές πέτρες.






Οι Άγιοι 1040 Μάρτυρες


Άγνωστοι στους Συναξαριστές.Η μνήμη τους,μαζί με τους μάρτυρες Φωκά,Κόνωνα,Συμεών και Ισαάκ,αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο (σελ. 97).

Οι Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος (Εορτή Πέτρος,Παύλος)

Ο Πέτρος καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίος και ήταν γιος του Ιωνά, αδελφός του αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου και ήταν ψαράδες στη λίμνη Γεννησαρέτ. Είχε νυμφευθεί στην Καπερναούμ,όπου έμενε οικογενειακά,μαζί με την πενθερά του. Ψαράς στο επάγγελμα,ήταν τύπος αυθόρμητος,ορμητικός,και τη ζωή του κοντά στο Χριστό τη μαθαίνουμε από τα τέσσερα Ευαγγέλια,ενώ την αποστολική του δράση,από τις Πράξεις των Αποστόλων.Έγραψε και δύο Καθολικές Επιστολές,μέσα στις όποιες,να τι προτρέπει στους χριστιανούς:"Νήψατε,γρηγορήσατε,ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη".Δηλαδή εγκρατευθείτε,γίνετε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Διότι ο αντίπαλος και κατήγορός σας διάβολος,σαν λιοντάρι που βρυχάται,περιπατεί με μανία και ζητάει ποιον να τραβήξει μακριά από την πίστη για να τον καταπιεί.Μετά την Ανάληψη του Κυρίου,ο Πέτρος,δίδαξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία,στην Αντιόχεια,στον Πόντο, στην Γαλατία,στην Καππαδοκία,στην Ασία και τη Βιθυνία.Κατά την παράδοση (που σημαίνει ότι δεν είναι απόλυτα Ιστορικά διασταυρωμένο) έφτασε μέχρι τη Ρώμη,όπου επί Νέρωνος (54-68) υπέστη μαρτυρικό θάνατο,αφού τον σταύρωσαν χιαστί,με το κεφάλι προς τα κάτω.Ο δε Παύλος γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και στην αρχή ήταν σκληρός διώκτης του χριστιανισμού.Όμως,με θαύμα γνώρισε το Χριστό και έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου,θυσιάζοντας μάλιστα και τη ζωή του γι'αυτό.Ονομάστηκε Απόστολος των Εθνών,και τη ζωή με τις περιπέτειες του θα τα δει κανείς,αν μελετήσει τις Πράξεις των Αποστόλων,αλλά και τις 14 Επιστολές του στην Καινή Διαθήκη.Ο Παύλος θέλει κάθε χριστιανός,όπως και ο ίδιος,να αισθάνεται και να λέει:"ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός".Δηλαδή,δε ζω πλέον εγώ,ο παλαιός άνθρωπος,αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός.Και ακόμα,"τα πάντα και εν πόσι Χριστός".Να διευθύνει,δηλαδή,όλες τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης ζωής μας ο Χριστός.Ο απόστολος Παύλος υπέστη μαρτυρικό θάνατο (χωρίς αυτό να είναι απόλυτα διασταυρωμένο) διά αποκεφαλισμού στη Ρώμη.

Απολυτίκιο ν. Ήχος δ'.
Οι των Αποστόλων πρωτόθρονοι,και της οικουμένης διδάσκαλοι,τω Δεσπότη των όλων πρεσβεύσατε,ειρήνην τη οικουμένη δωρήσασθαι,και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος β' Αυτόμελον.

Τους ασφαλείς και θεοφθόγγους κήρυκας,την κορυφήν των Μαθητών σου Κύριε,προσελάβου εις απόλαυσιν,των αγαθών σου και ανάπαυσιν,τους πόνους γάρ εκείνων και τον θάνατον, εδέξω υπέρ πάσαν πλοκάρπωσιν,ο μόνος γινώσκων τα εγκάρδια.

Μνήμη Πάντων των εν Λέσβω Αγίων

Δεν έχουμε λεπτομέρειες.







Ο Άγιος Κύριλλος μάρτυρας




Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου

Εύρεση Λειψάνων Αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου

Oστά φανέντα Mαρτύρων Aναργύρων,
Bλύζουσι κρουνούς θαυμάτων αναργύρως.
Eικάδι ογδοάτη Kύρος φάνη ηδ’ομόαθλος.
Αγωνίσθηκαν και οι δύο στα χρόνια του Διοκλητιανού (292 μ.Χ.).Ο Κύρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ο Ιωάννης από την Έδεσσα. Άριστα καταρτισμένοι στην ιατρική επιστήμη, προσέφεραν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς στους φτωχότερους συνανθρώπους τους.Και όχι μόνο δεν έπαιρναν χρήματα από κανένα, αλλά και οι ίδιοι έδιναν τα δικά τους,μέχρι που έμειναν φτωχοί.Γι'αυτό και επονομάστηκαν Ανάργυροι.Μαζί με την ιατρική βοήθεια που προσέφεραν στους πάσχοντες,μετέδιδαν σ'αυτούς και τη σωτήρια αλήθεια του Ευαγγελίου.Τα λόγια τους έδωσαν φως του Χριστού σε πολλούς ειδωλολάτρες. Άλλα η δράση τους καταγγέλθηκε στις αρχές,με αποτέλεσμα να τους αποκεφαλίσουν και άξια να πάρουν το στεφάνι του μαρτυρίου.Τότε οι χριστιανοί τους έθαψαν κρυφά, και όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αρκάδιος και Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας ο Θεόφιλος,τα άγια λείψανα τους βρέθηκαν και με πανηγυρικό τρόπο έγινε η ανακομιδή τους.Πολλοί, μάλιστα,ασθενείς που άγγιξαν αυτά,θεραπεύθηκαν.Έτσι,επιβεβαιώνεται ότι οι "δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι,και εν Κυρίω ό μισθός αυτών"Οι δίκαιοι δηλαδή,ζουν αιώνια,και ή ανταμοιβή πού αρμόζει σ'αυτούς βρίσκεται στα χέρια του Κυρίου.

Απολυτίκιον.Ήχος γ'.Θείας πίστεως.
Θείας χάριτος,τη ενεργεία,αναβλύζοντα,θαυμάτων ρείθρα,αναργύρως τα σεπτά υμών λείψανα,εκ των λαγόνων της γης κόσμω έλαμψαν,Κύρε θεόφρον, Ιωάννη τε ένδοξε,όθεν άπαντες,την τούτων τιμώντες εύρεσιν,αιτούμεν δι'υμών το μέγα έλεος.

Ο Άγιος και δίκαιος Σέργιος

Ο Άγιος και δίκαιος Σέργιος,καταγόταν από την κωμόπολη Νικήτια της Αμάστρισου, του Εύξεινου Πόντου. Η οικογένεια του ήταν αριστοκρατικής καταγωγής και συνδεόταν με συγγενικούς δεσμούς με εκείνη της αυτοκράτειρας Θεοδώρας,συζύγου του αυτοκράτορα Θεόφιλου.Έκανε λαμπρές σπουδές και γρήγορα έφθασε σε υψηλά στρατιωτικά και πολιτικά αξιώματα.Αν και ο Θεόφιλος ήταν θερμός υποστηρικτής των εικονομάχων,ο Σέργιος παρέμεινε πιστός στην ορθόδοξη πίστη και κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για την αναστύλωση των Ιερών Εικόνων.Αναδείχθηκε δε και προστάτης πολλών υπερασπιστών των αγίων εικόνων,κατά τον από του Θεόφιλου διωγμό.Μετά δε το θάνατο του Θεόφιλου, συνετέλεσε τα μέγιστα και εξάντλησε όλη την επιρροή του για να ενισχυθεί η γνώμη της Θεοδώρας για τη σύγκληση Οικουμενικης Συνόδου,για την αναστύλωση των Εικόνων. Εκοιμήθη ειρηνικά στην Κρήτη και ετάφη στη μονή του Μαγίστρου.Αργότερα τα άγια λείψανά του μετακομίσθηκαν με μεγάλες τιμές και ετάφησαν στη Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου την οποία έκτισε ο ίδιος στον κόλπο της Νικομήδειας,η οποία λεγόταν του Νικητιανου επειδή ο κτήτοράς της καταγόταν από την κωμόπολη Νικήτια.

Ο Άγιος Παππίας

Υπήρξε και αυτός ολοκαύτωμα στην πολυάριθμη σειρά των επί Διοκλητιανού (301) μαρτυρικών θυμάτων.Μόνο δια το ότι πίστεψε στον Χριστό και δεν θέλησε ν'αρνηθεί την πίστη του,φυλακίστηκε και βασανίστηκε για μέρες ολόκληρες.Επειδή όμως έμεινε αμετάθετος στην πίστη του,αποκεφαλίστηκε και ανέβηκε νικηφόρος στα ουράνια.




Ο Άγιος Μακεδόνιος



Μαρτύρησε αφού του έκοψαν τα δάκτυλα των χεριών και των ποδιών.






Ο Όσιος Ουλκιανός



Απεβίωσε ειρηνικά.







Ο Άγιος Παύλος ο ιατρός



Απεβίωσε ειρηνικά.







Τα Άγια Δύο Παιδιά



Μαρτύρησαν δια σταυρικού θανάτου.







Ο Όσιος Μωυσής ο Αναχωρητής



Απεβίωσε ειρηνικά.







Ο Άγιος Δονάγος επίσκοπος Λιβύης



Μαρτύρησε δια πυρός.







Οι Άγιοι 70 Μλαρτυρες οι εν Σκυθοπόλει



Μαρτύρησαν δια ξίφους.







Οι Άγιοι Τρεις Μάρτυρες από τη Γαλατία



Μαρτύρησαν δια ξίφους.







Ο Όσιος Μάγνος



Απεβίωσε ειρηνικά προσευχόμενος.







Οι Όσιοι Σέργιος και Γερμανός οι θαυματουργοί οι εν Βαλάμη



Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Οσίων.







Ο Όσιος Συμεών ο Ευλαβής

Η μνήμη του αποσιωπάται από τους Συναξαριστές.Μνημονεύεται στο Βυζαντινό Εορτολόγιο του Γεδεών σελ.220.Έζησε στα μέσα του 10ου αιώνα και έγινε δάσκαλος του Συμεών του νέου Θεολόγου,ο όποιος και συνέθεσε Ακολουθία σ'αυτόν,που δεν σώζεται.

Ο Όσιος Σαμψών

Ο Όσιος Σαμψών,γεννήθηκε στη Ρώμη από πλουσίους αλλά ευσεβείς και ενάρετους γονείς. Ευφυής ως ήτο,σπούδασε φιλολογία,φιλοσοφία και Ιατρική.Επιθυμώντας από τη μικρή του ηλικία να ζήσει κατά το χριστιανικό πρότυπο ζωής,μεταχειρίσθηκε την ιατρική όχι ως επικερδές επάγγελμα αλλά για καθαρά φιλανθρωπικούς και ευεργετικούς σκοπούς. Προσέτρεχε χωρίς διακρίσεις σε οποιονδήποτε είχε την ανάγκη του βοηθώντας τον παρηγορώντας τον και στηρίζοντάς τον στην πίστη.Όταν εκοιμήθησαν οι γονείς του, μοίρασε την μεγάλη περιουσία την οποία κληρονόμησε και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί επισκέφθηκε όλα τα μοναστήρια.Εκεί έβρισκε ουσιαστικά καταφύγιο για να ηρεμεί και να μελετά τις Θείες Γραφές.Η φήμη του,η οποία γρήγορα εξαπλώθηκε προσέλκυσε την εύνοια και αυτού του μεγάλου αυτοκράτορα Ιουστινιανού.Συγχρόνως η μεγάλη θεολογική του κατάρτιση και οι άλλες του αρετές,κίνησαν το ενδιαφέρον του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μηνά, ο οποίος τον χειροτόνησε πρεσβύτερο.Κάποτε ο Ιουστινιανός προσβλήθηκε από βαρεία ασθένεια και ζήτησε τη βοήθεια του Αγίου.Ο Όσιος προσευχήθηκε θερμά και κατόρθωσε να σώσει τη ζωή του αυτοκράτορα.Εκείνος θέλοντας να τον ευχαριστήσει και να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στον Άγιο,έκτισε ένα νοσοκομείο το οποίο γρήγορα αναδείχθηκε σε μεγάλο φιλανθρωπικό ίδρυμα όπου κατέφευγαν οι άποροι και οι αδύναμοι για να θεραπευθούν και να εύρουν παρηγοριά και στήριγμα.Έχοντας επιτελέσει ένα τεράστιο και θεάρεστο έργο,κοιμήθηκε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.

Απολυτίκιον.Ήχος δ'.Ταχύ προκατάλαβε.
Ο φέρων την μίμησιν,των του Θεού οικτιρμών,ενθέου χρηστότητας,αναβλυστάνεις κρουνούς, Σαμψών Ιερώτατε,συ γαρ θεομιμήτω,ελλαμφθείς συμπάθεια,ώφθης των τεθλιμμένων,και πασχόντων ακέστωρ,παρέχων ενί εκάστω,ρώσιν και έλεος.

Η Αγία Ιωάννα η Μυροφόρος

Απεβίωσε ειρηνικά. Ήταν γυναίκα του Χουζά, επιτρόπου του Ηρώδη και διακονούσε τον Κύριο μαζί με τις άλλες γυναίκες (Λουκά η' 3, κδ' 10).

Διήγηση Συνεσίου Επισκόπου Κυρήνης για κάποιο Ευάγριο φιλόσοφο και τριακόσια λίτρα χρυσού

Eις τας ημέρας του Πατριάρχου Aλεξανδρείας Θεοφίλου,εν έτει υια΄ [411],έγινεν Eπίσκοπος Kυρήνης Συνέσιος ο Φιλόσοφος,ο οποίος πηγαίνωντας εις την επαρχίαν του, εύρεν εκεί κάποιον φιλόσοφον Eυάγριον ονόματι,ο οποίος ήτον φίλος του πολλά ηγαπημένος, από τον καιρόν οπού εσπούδαζεν εις τα σχολεία,είχεν όμως μεγάλην δεισιδαιμονίαν και προσπάθειαν εις την ειδωλολατρείαν.Όθεν ο Συνέσιος, ποθών να μεταστρέψη τον φίλον του από την πλάνην των ειδώλων,και να τον κάμη Xριστιανόν,είχε μεγάλον αγώνα και πρόνοιαν,και εζήτει με παντοίους τρόπους, πώς να τον φέρη εις την ευσέβειαν.Aλλ’εκείνος δεν έστεργε παντελώς,ουδέ εδέχετο τους λόγους του,μόλον τούτο ο Συνέσιος,ελκόμενος από την πολλήν φιλίαν,οπού είχον αναμεταξύ των,δεν έπαυεν από το να τον νουθετή,καθ’εκάστην ημέραν,και να τον παρακινή,διά να έλθη εις επίγνωσιν αληθείας.Eν μιά δε των ημερών,αφ’ου του είπε πολλά ο Συνέσιος,απεκρίθη προς αυτόν ο Eυάγριος.Kατά αλήθειαν κύριε Eπίσκοπε,δεν μοι αρέσει κοντά εις τα άλλα και τούτο οπού λέγετε εσείς οι Xριστιανοί,ήγουν ότι έχει να γένη συντέλεια του κόσμου,και ότι μετά την συντέλειαν,όλοι οι άνθρωποι,οπού έγιναν απ’ αιώνος,έχουν να αναστηθούν με το ίδιον σώμα,το οποίον τότε μέλλει να γένη άφθαρτον και αθάνατον και ότι έχουν να λάβουν τότε την ανταπόδοσιν κατά τα έργα των.Kαι προς τούτοις,δεν μοι αρέσει και τούτο οπού λέγετε,ότι όποιος ελεεί πτωχόν,δανείζει εις τον Θεόν.Kαι όποιος σκορπίσει τα άσπρα του εις τους πτωχούς,αυτός θησαυρίζει εις τους Oυρανούς,και εις την κοινήν ανάστασιν έχει να τα λάβη εκατονταπλασίονα,και ζωήν την αιώνιον.Tαύτα όλα μού φαίνονται,πως είναι παραμύθια και πλάνη και περιγέλασμα.
O δε μακάριος Συνέσιος τον εβεβαίονεν, ότι όλα, όσα λέγουν οι Xριστιανοί,είναι αληθινά, και δεν έχουν κανένα ψεύδος,και ταύτα απέδειχνε με πολλάς αποδείξεις.Όθεν και μετά ολίγον καιρόν τον εκατάπεισε και έγινε Xριστιανός,και εβάπτισεν αυτόν και τα τέκνα του,και όλους τους ανθρώπους του οσπητίου του.Aφ’ου λοιπόν εβαπτίσθη ο Eυάγριος,έδωκεν εις τον Συνέσιον τριακοσίας λίτρας χρυσίον,διά να το μοιράση εις τους πτωχούς, λέγων ούτω.Λάβε ταύτα και μοίρασαί τα εις τους πτωχούς,και γράψον μοι ένα ιδιόχειρόν σου γράμμα χρεωστικόν,ότι θέλει αποδώσει εις εμέ ταύτα ο Iησούς Xριστός.O δε Συνέσιος εδέχθη το χρυσίον, και έγραψε προθύμως το γράμμα,οπού εζήτει ο Eυάγριος,και το έδωκεν εις αυτόν.Mετά δε ικανόν καιρόν ησθένησεν ο Eυάγριος,και ερχόμενος εις το τέλος του θανάτου,έδωκεν εις τα παιδία του το γράμμα του Eπισκόπου βουλλωμένον,και παρήγγειλεν εις αυτά, ότι όταν τον ενταφιάσουν να βάλουν το γράμμα εις το χέρι του,χωρίς να έχη τινάς είδησιν,και έτζι έκαμαν τα τέκνα του.Ύστερον δε από την τρίτην ημέραν της ταφής του,εφάνη ο Eυάγριος την νύκτα εις τον Eπίσκοπον, και του λέγει.Άνοιξον τον τάφον μου,και λάβε το ιδιόχειρον γράμμα σου,ότι απέλαβον το χρέος, και δεν έχω πλέον να το ζητώ από λόγου σου,και προς πληροφορίαν σου, ιδιοχείρως υπέγραψα εις το εδικόν σου γράμμα.O γαρ Eπίσκοπος δεν ήξευρε,πως ενταφιάσθη μαζί με τον νεκρόν και το ιδιόχειρον γράμμα του.Tο πρωί λοιπόν έκραξεν ο Συνέσιος τα τέκνα του Eυαγρίου,και τα ερώτησεν,εάν έβαλαν εις τον τάφον του πατρός των κανένα πράγμα.Eκείνα δε έλεγον,ότι δεν έβαλον άλλο τίποτε,πάρεξ το σώμα με τα ρούχα, οπού εφόρει.O δε Eπίσκοπος,ουδέ κανένα χαρτί τους είπε,δεν εθάψατε,με το σώμα του πατρός σας;Tότε εκείνοι ενθυμήθηκαν,και είπον,ναι Δέσποτα,όταν ο πατήρ μας έμελλε να αποθάνη,μας έδωκεν ένα χαρτίον,και μας παρήγγειλεν,ότι όταν με ενταφιάσετε,βάλετε και το χαρτίον τούτο εις τας χείρας μου,χωρίς να έχη τινας είδησιν.Tότε εφανέρωσεν ο Συνέσιος το όραμα οπού είδεν,εκείνην την νύκτα.
Όθεν επήρε τα τέκνα του Eυαγρίου,ομού και τους εδικούς του Kληρικούς,και άλλους πολλούς Xριστιανούς,και επήγαν εις τον τάφον του Eυαγρίου,και ανοίξαντες αυτόν, ευρήκαν τον νεκρόν οπού εκράτει εις το χέρι του το γράμμα του Eπισκόπου.Πέρνοντες δε αυτό από το χέρι του,το άνοιξαν και ω του θαύματος!ευρήκαν υποκάτω εις το ιδιόχειρον γράμμα του Eπισκόπου,άλλα γράμματα γεγραμμένα ιδιοχείρως από τον Eυάγριον,τα οποία έγραφον ταύτα·«Eγώ Eυάγριος ο φιλόσοφος λέγω εις εσένα τον οσιώτατον Eπίσκοπον κύριον Συνέσιον,να χαίρης.Aπέλαβον από τον Kύριον ημών Iησούν Xριστόν το χρέος,οπού είναι γεγραμμένον εις τούτο σου το πιττάκιον,και απέλαβον εκατονταπλασίονα θησαυρόν εν τω Oυρανώ,και ζωήν αιώνιον,καθώς υπεσχέθης μοι.Όθεν δοξάζω τον Θεόν και ευχαριστώ την οσιότητά σου,οπού με ωδήγησας εις το φως».Oι δε παρεστώτες ακούσαντες ταύτα,και βλέποντες τα γράμματα,πως ήτον νεωστί γεγραμμένα και της χειρός του ιδίου Eυαγρίου, μάλιστα δε πληροφορηθέντες από τα παιδία του οπού εβεβαίοναν,ότι μόνα τα γράμματα του Eπισκόπου περιείχε το χαρτίον,όταν ενταφιάσθη με το νεκρόν σώμα του πατρός των, ταύτα,λέγω,μαθόντες,έμειναν όλοι εκστατικοί,φωνάζοντες ώραν πολλήν το «Kύριε ελέησον».Όθεν εδόξαζον τον Θεόν,οπού κάμνει τοιαύτα θαυμάσια,και δίδει πάντοτε εις τους δούλους του τοιαύτας πληροφορίας.Eκείνος δε οπού εδιηγήθη εις ημάς το θαυμάσιον τούτο, εβεβαίονεν,ότι το γράμμα εκείνο,ευρίσκεται εις το Σκευοφυλάκιον της αγιωτάτης Eπισκοπής Kυρήνης μέχρι της σήμερον,εις πληροφορίαν πολλών.Kαι το μεν χρέος δείχνει, πως είναι παλαιότερα γεγραμμένον,από το χέρι του Eπισκόπου.H δε πληρωμή του χρέους δείχνει,πως εγράφη ύστερον από τον θάνατον του Eυαγρίου με το χέρι εκείνου.(Tούτο το διήγημα ευρίσκεται και εν τω Nέω Eκλογίω υπό του Λειμωναρίου ερανισθέν,με κάποιαν ολίγην παραλλαγήν.)

Η Οσία Ανθούσα

Η Οσία Ανθούσα η Ομολογήτρια,έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Κοπρώνυμου.Ανατράφηκε από τούς γονείς της,Στρατήγιο και Φεβρωνία,με ευσέβεια και πίστη προς τον Κύριο.Επέλεξε να μείνει άγαμη και να αφοσιωθεί στην Αληθινή πίστη του Χριστού.Ίδρυσε δύο μονές.Αυτή του Μαντινέου με Ναό αφιερωμένο στην Αγία Άννα και αυτή των Αγίων Αποστόλων,η οποία λειτούργησε σαν γυναικεία Μονή. στους διωγμούς πού έγιναν,στην αυτοκρατορία του Κωνσταντίνου του Κοπρώνυμου η Αγία Ανθούσα,ήταν μία από τούς πιο ένθερμους υποστηρικτές της Χριστιανικής πίστης.Λόγω των αγώνων της, συνελήφθηκε και βασανίστηκε.όμως με την βοήθεια του Κυρίου προέβλεψε την σωτηρία της βασίλισσας, από μία σοβαρή ασθένεια,και το γεγονός ότι θα τεκνοποιούσε.Η θεόσταλτη αυτή πρόβλεψή της έκανε την βασίλισσα να σεβαστεί την Αγία και να συμμετέχει στους αγώνες της.Έτσι η Αγία Ανθούσα η ομολογήτρια,μπόρεσε να συνεχίσει αδιατάρακτη το έργο της μέχρι την τελευταία της πνοή.Απεβίωσε εν ειρήνη.

Ο Άγιος Ανεκτός

Ήταν ευσεβής και ζηλωτής άνδρας,που με τα λόγια και τα έργα του,αποτελούσε πολύτιμη δύναμη της Εκκλησίας στην Καισαρεία της Καππαδοκίας.Ο ηγεμόνας της πόλης αυτής, Ουρβανός,αφού συνέλαβε τον Ανεκτό και δεν μπόρεσε να τον αποσπάσει από την πίστη του, κατέφυγε στην ωμή και θηριώδη βία των βασανιστηρίων.Στην αρχή τον εράβδισαν. Έπειτα του έσχισαν τα πλευρά με σιδερένια νύχια,τρύπησαν τους αστραγάλους του και έκαψαν τις πληγές του με αναμμένες λαμπάδες.Όταν είδαν ότι ακόμα ανέπνεε,τον αποκεφάλισαν,και έτσι ο γνήσιος αυτός χριστιανός πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου.

Ο Όσιος Λουκάς ο ερημίτης

Απεβίωσε ειρηνικά.







Οι Άγιοι Μάρκιος και Μαρκία

Η Μαρκία μαρτύρησε δια ξίφους.Για τον Μάρκιο γνωρίζουμε,ότι οδηγήθηκε στον άρχοντα του Ικονίου Περίνιο και επειδή ομολογούσε τον Χριστό,έγδαραν το σώμα του,τον έβαλαν επάνω σε πυρακτωμένη σχάρα,έκοψαν τη γλώσσα του και στο τέλος τον αποκεφάλισαν.


Ο Άγιος Πιέριος Ιερομάρτυρας Πρεσβύτερος Αντιοχείας


Μαρτύρησε δια πυρός.(Ορισμένοι Συναξαριστές,μαζί με τη μνήμη του Αγίου Πιερίου, αναφέρουν και αυτή του αδελφού του Ισιδώρου).

Ο Όσιος Δαβίδ από τη Θεσσαλονίκη

Δαβίδ συνήφθης τω πάλαι Δαβίδ νέε,
Άλλον Γολιάθ,σαρκικά κτείνας πάθη.
Έκτη εξεπέρησε πύλας βίου εικάδι Δαβίδ.
Ήταν από τη Θεσσαλονίκη και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού του ΙΑ' (527-565).Η ζωή του ήταν μια συνεχής φιλανθρωπία και εργασία για την πίστη του Χρίστου.Όταν ήλθε η κατάλληλη ώρα, ο Δαβίδ μοίρασε τα υπάρχοντα του στους φτωχούς και έγινε αναχωρητής.Για τρία ολόκληρα χρόνια, κατοικούσε επάνω σ' ένα δένδρο.Εκεί, με τα λιοπύρια του καλοκαιριού και τις παγωνιές του χειμώνα,δουλαγωγούσε το σώμα του με άσκηση στην εγκράτεια και με προσευχή,απαγγέλλοντας στίχους του προφητάνακτος ομωνύμου του Δαβίδ: "Ωμοιώθην πελακάνι ερημικώ,εγενήθην ωσεί νυκτικόραξ εν οικοπέδω, ηγρύπνησα και εγενόμην ως στρουθίον μονάζον επί δώματος".Έγινα όμοιος με πελεκάνο, που περνά τις μέρες του στην έρημο.Κατάντησα σαν κλαυσοπούλι που κράζει κλαψιάρικα τη νύκτα σε ερειπωμένο σπίτι.Παρέμεινα άυπνος και έγινα σαν στρουθίο που έχασε το σύντροφό του και μένει μόνο στο ύψος της στέγης. Πράγματι,ο όσιος Δαβίδ με την αυστηρή άσκηση κατάφερε να υποτάξει σε μεγάλο βαθμό τα πάθη της σάρκας και να γίνει ένας ένσαρκος άγγελος.Γι'αυτό και οι Θεσσαλονικείς τον έκριναν σαν τον καταλληλότερο για αντιπρόσωπο τους στον Ιουστινιανό,από τον όποιο θα ζητούσαν έπαρχο για την πόλη τους.Στο γυρισμό,ο όσιος Δαβίδ παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

Απολυτίκιον. Ήχος δ'.Ταχύ προκατάλαβε.
Ως φοίνιξ εξήνθησας,των αρετών τους καρπούς, ασκήσας ως άσαρκος,αμυγδαλής εν φυτώ, Δαβίδ Πάτερ Όσιε.Όθεν Θεσσαλονίκη,τοις οσίοις σου πόνοις,χάριν παρά Κυρίου,δαψιλή καρπουμένη,γεραίρει ως μεσίτην σε,θερμόν προς τον Κύριον.

Ο Όσιος Ιωάννης επίσκοπος Γοτθίας

Καταγόταν από τους τόπους της Κριμαίας και διακρίθηκε από παιδί για την ενάρετη ζωή του και το ζήλο του για την πίστη.Οι γονείς του ονομάζονταν Λέων και Φωτεινή και την ευσέβεια τους μετέδωσαν και στον γιο τους.Στα χρόνια της εικονομαχίας, ο Ιωάννης είχε εκκλησιαστική επικοινωνία περισσότερο με τη Ρώμη,που δεν την επηρέαζε η πληγή αυτή της Ανατολής.Σαν επίσκοπος Γοτθίας ο Ιωάννης υπήρξε διδακτικός και φιλάνθρωπος. Παρέμεινε απλός,ταπεινόφρων, φτωχός και αφιλάργυρος,αδελφός των ιερέων,πατέρας των λαϊκών του,αλλά κάποια αιματηρή στάση,ανάγκασε τον καλό ποιμένα να καταφύγει με πολλούς χριστιανούς στην Αμάστριδα του Ευξείνου Πόντου.Εκεί έμεινε τέσσερα χρόνια και πέθανε ευεργετώντας, μέχρι την τελευταία του στιγμή.Κλήρος και λαός τον έθαψαν με μεγάλες τιμές.

Ο Άγιος Δαβίδ ο νέος Οσιομάρτυρας

Ο Άγιος Δαβίδ,γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας και σε νεαρή ηλικία μετέβη στο Άγιον Όρος και εκάρη μοναχός στη σκήτη της Αγίας Άννης.Αργότερα με την άδεια του ηγουμένου και τις ευχές των αδελφών της Μονής,πήγε στη Σμύρνη για να διευρενήσει έρανο για την ανοικοδόμηση των μοναστηριών του Αγ.Όρους.Επέστρεψε στο Αγ.Όρος και με τα συγκεντρωθέντα αποπεράτωσε τούς ναούς της Μεταμορφώσεως και της Υπεραγίας Θεοτόκου.Γρήγορα όμως τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου.Για το λόγο αυτό πήγε στη Μαγνησία της Μ.Ασίας και διακήρυξε ποικιλοτρόπως την πίστη του στον ουράνιο Δομήτορα και αφού μαστιγώθηκε και κτυπήθηκε αλύπητα από τούς Τούρκους εκδιώχθηκε.Όταν επέστρεψε στο Άγιον Όρος δεν έλαβε την ευλογία του Γέροντά του για το μαρτύριο και γι'αυτό μετέβη στις Καρυές.Εκεί συνάντησε και συμβουλεύθηκε τον επίσκοπο πρώην Χριστουπόλεως Παγκράτιο και αφού έλαβε την ευλογία του αναχώρησε για τη Θεσσαλονίκη. Εκεί πληροφορήθηκε μετά λύπης ότι στη Βατοπεδινή Σκήτη του Αγίου Δημητρίου,έφθασε κάποιος μοναχός ο οποίος εξισλαμίσθηκε και προσπάθησε να τον συμβουλεύσει να μετακινηθεί και να σώσει την ψυχή του.Οι Τούρκοι έμαθαν όμως το σκοπό του,τον συνέλαβαν και σιδηροδέσμιο,τον οδήγησαν στον κριτή,ο οποίος φοβούμενος μήπως ο Δαβίδ μεταστρέψει το μοναχό πού εξισλαμίσθηκε,εξέδωσε αμέσως καταδικαστική απόφαση θανάτου του.Απαγχονίστηκε στις 26 Ιουνίου 1813 και προστέθηκε στην ουράνια χορεία των μαρτύρων.

Οι Άγιοι Θεράπων,Μακάριος,Μάρκιος και Μαρκία

Στον Συναξαριστή του Delehaye (σ. 774, 7) κατά την 26η Ιουνίου αναφέρεται πάλι η μνήμη μάρτυρα Θεράποντα, συνοδευμένη με τους τρεις πιο πάνω μάρτυρες. Ποιος είναι αυτός, άγνωστο. Από τον "Αγ. Νικόδημο δεν αναφέρεται η μνήμη του. Μόνο, κατά την 27η Ιουνίου μνημονεύονται Μάρκιος και Μαρκία δια ξίφους τελειωθέντες.



Ο Όσιος Ανθίων




Απεβίωσε ειρηνικά.

Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου

Στην καρδιά της Θεσσαλίας στο νομό Λαρίσης βρίσκεται το βουνό Όσσα,όπου στη κορυφή του είναι χτισμένο το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.
Το βουνό είναι από τα πιο όμορφα της Ελλάδας και αποτελεί την ιδανική πρόταση για εξερευνήσεις και ταξίδια στη Θεσσαλία.
Για τους λάτρεις του θρησκευτικού τουρισμού το μοναστήρι αποτελεί ενδιαφέρον σταθμό στις περιηγήσεις τους.Με σπουδαία και μεγάλη ιστορία που διαφαίνεται στους χώρους του,είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση για τους επισκέπτες να γνωρίσουν από κοντά τον τρόπο ζωής των μοναχών που ζουν εδώ.
Το Παλιό Μοναστήρι
Το παλιό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, βρίσκεται στη νότια πλευρά του όρους Όσσα ( Κίσσαβος ),4 χλμ. από το χωριό Ανατολή Αγιάς ( περίπου 1 ώρα από την πόλη της Λάρισσας ) χτισμένο σε 1080 μ.υψόμετρο.Αν και ένα τμήμα της μονής χρονολογείται από το 1100,το κυρίως μοναστικό οίκημα ιδρύθηκε το 1550 μΧ.από τον ιερομάρτυρα Δαμιανό,ο οποίος οργάνωσε εδώ μια κοινοβιακή κοινότητα μοναχών,που κατά το 16ο αιώνα ήταν από τις πιο ανεπτυγμένες μοναστικές κοινότητες στην ανατολική Θεσσαλία.
Στη παλιά μονή περιλαμβάνονται η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου,η οποία περιτριγυρίζεται από τα κελιά των μοναχών,τα εργαστήρια και τους χώρους υποδοχής της μονής,καθώς και το παρεκκλήσι του Αγίου Δημητρίου.
Στη μονή κατοικούσαν μοναχοί μέχρι το 1889,οπότε και απεβίωσε ο τελευταίος μοναχός. Μετά από αυτό το γεγονός τα μοναστικά οικήματα επήλθαν στη φροντίδα της κοινότητας της Ανατολής,που όπως αποδεικνύει η τωρινή κατάσταση τους,ήταν σημαντική.
Αυτή την περίοδο επίσης διόρισαν ιερωμένους να ζήσουν στη μονή και να φροντίζουν τους χώρους της,κάτι που διήρκεσε περίπου 70 χρόνια.Στα κατοπινά χρόνια,κατά τη διάρκεια του εμφυλίου,η μονή καταστράφηκε ολοσχερώς.
Η Νέα Μονή
Το 1980 έφτασε από το Άγιο Όρος μια ομάδα μοναχών,οι οποίοι ξεκίνησαν τη κατασκευή της νέας μονής, η οποία μετά από τρία χρόνια σταμάτησε χωρίς να ολοκληρωθεί.Οι μοναχοί εγκατέλειψαν το έργο και η μονή ερημώθηκε,εκτεθειμένη στις άσχημες καιρικές συνθήκες,το πέρασμα του χρόνου,περαστικούς και κλέφτες μέχρι τον Ιούλιο του 2000, όπου μια μοναστική κοινότητα γυναικών ανέλαβε την επαναδημιουργία της μονής.
Τα ακόλουθα χρόνια δούλεψαν ασταμάτητα,για να ανακαινίσουν και να φέρουν το μοναστήρι στην τωρινή του κατάσταση.Προσέφεραν πολλές ώρες ατομικής εργασίας και προσπάθειας,αντιμετωπίζοντας τα μεγάλα έξοδα με την ευλογία του Θεού και την οικονομική βοήθεια αφανών δωρητών.
Εκκλησία του Αγίου Δαμιανού
Το Σεπτέμβριο του 2003 οι μοναχές ξεκίνησαν την κατασκευή του ιερού ναού αφιερωμένου στον ιδρυτή της μονής Άγιο Δαμιανό,δίπλα στις νέες εγκαταστάσεις.Το παλιό καθολικό του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου χρειάζεται ανακαίνιση και η μονή δεν έχει κατορθώσει να συγκεντρώσει την απαιτούμενη χρηματοδότηση για την ανακαίνιση του ναού,σύμφωνα με τις οδηγίες της αρχαιολογικής υπηρεσίας.
Έτσι οι αδελφές ξεκίνησαν την κατασκευή της εκκλησίας με σκοπό να παρέχουν ένα χώρο προσευχής, ικανό να φιλοξενεί τους πιστούς που επισκέπτονται το ναό και τη μονή.
Ερημητήριο του Αγίου Δαμιανού
Το ερημητήριο του Αγίου Δαμιανού,βρίσκεται 2 χλμ.από το βουνό Κίσσαβος.
Αφού έζησε με τους μοναχούς για αρκετά χρόνια,μετά την ίδρυση της μονής του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου,ο Άγιος Δαμιανός αποχώρησε σε αυτό το σπήλαιο,ζώντας ασκητική ζωή μέχρι το τέλος της ζωής του.
Συνέχισε όμως να επισκέπτεται τη μονή και να διδάσκει την αγάπη του Θεού στους μοναχούς και τους κατοίκους των γύρω χωριών.

Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Πηλίου

Ανάμεσα σε δυό γραφικά χωριά του πανέμορφου Πηλίου,τον Αγιο Βλάσιο και τον Άγιο Γεώργιο Νηλείας,είναι χτισμένη η Ι.Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών.Σε απόσταση μισής ώρας από τον Βόλο και σε υψόμετρο 650 περίπου μέτρων από τη θάλασσα,αγναντεύει τον Παγασητικό πάνω από ένα θεαματικό φυσικό εξώστη με πανοραμική θέα.
Οι βαθύτερες ρίζες της χάνονται αιώνες πριν, στα μέσα Βυζαντινά χρόνια,εποχή κατά την οποία το Πήλιο,γνωστό τότε ως «Βουνό των Κελλίων»,αποτελούσε μια ονομαστή μοναστική κυψέλη της Ορθοδόξου Ανατολής.
Η πρώτη ίδρυση της Ι.Μονής τοποθετείται στόν 12ο μ.Χ.αιώνα,η δε επανίδρυσή της τον 14ο αιώνα στην σημερινή παρακείμενη υψηλότερη θέση αποδίδεται σε Αγιορείτες μοναχούς, πού εγκατέλειψαν τον Άθωνα λόγω των ησυχαστικών ερίδων της εποχής.
Ένας από τούς σημαντικότερους σταθμούς στην ιστορία της υπήρξε η εθνική της δράση κατά την Τουρκοκρατία,πτυχή κι αυτή της πολύπλευρης και βαθιάς επιδράσεώς της στη ζωή και την ιστορία του τόπου.Οι παλαιότερες κτηριακές ανακαινίσεις της τοποθετούνται στον 18ο και στον 19ο αιώνα.Την εποχή αυτή,το κατανυκτικό Καθολικό της,τύπου μονόκλιτης βασιλικής με τρούλο (ο οποίος κατέρρευσε από νεώτερο καταστρεπτικό σεισμό),ιστορείται με σπάνιες τοιχογραφίες λαϊκής τέχνης,ενώ το αριστουργηματικό ξυλόγλυπτο τέμπλο φέρει εξαιρετικές φορητές εικόνες του 1772. Μεταξύ αυτών,η παλαιότερη εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (12ος αι.),γίνεται ονομαστή ανά τούς αιώνες για το πλήθος των θαυματουργικών θεραπειών πού επιτελεί.
Στο αποκορύφωμα της αίγλης της φθάνει η Μονή κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνος, επὶ ηγουμενίας του Οσιωτάτου Ιερομονάχου Γαβριήλ Ιωάσαφ,μιας αγίας και εμπνευσμένης μορφής του Πηλιορείτικου μοναχισμού των νεωτέρων χρόνων,πνευματικού βλαστού του ασκητικού Άθωνα.Μετά την οσιακή του κοίμηση,το 1911,η ιστορική Μονή ερημώνει από μοναχούς,απογυμνώνεται από την μεγάλη περιουσία της και εγκαταλείπεται μέχρι ερειπώσεως,ενώ η θαυματουργός εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ συλείται από αρχαιοκαπήλους.Η χάρις,όμως,των Ασωμάτων Δυνάμεων,Προστατών της Μονής,και οι ευχές των παλαιών πατέρων της,των οποίων τα οστά αναπαύονται σήμερα στο οστεοφυλάκιό της, εργάζονται για την αναγέννηση του ιερού αυτού τόπου,με την επαναλειτουργία του ως γυναικείου Κοινοβίου,το 1976.Το 1988, με την ευλογία του από Δημητριάδος και Αλμυρού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος,κ.Χριστοδούλου,αρχίζει να συγκροτείται η σημερινή Αδελφότητα υπό την ηγουμενία της Γερόντισσας Νικοδήμης Κίσσα,η οποία μέχρι σήμερα, με την ακάματη συμπαράσταση του Πνευματικού της Πατρός,Γέροντος Αντωνίου Ζούπη,και την φιλομόναχη προστασία του Επισκόπου της,Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος & Αλμυρού κ. Ιγνατίου,αγωνίζεται να ανταποκριθεί στη μακραίωνη ασκητική παράδοση της Μονής,προς δόξαν του Θεού και της Εκκλησίας Του.
Τα μέλη του Ιερού Κοινοβίου,παράλληλα με τόν αγώνα για τον πνευματικό τους καταρτισμό,έχουν αναλάβει και αυτόν της ανακαινίσεως του μοναστηριακού κτηριακού συγκροτήματος,το οποίο,αν και παρέλαβαν ερειπωμένο, έχουν ήδη καταστήσει αρκετά λειτουργικό, με την βοήθεια του Θεού και τη συνδρομή του ευσεβούς λαού.Μεταξύ των οικοδομικών έργων συγκαταλέγεται και η ανέγερση νέου Ι.Ναού αφιερωμένου στο εν Χώναις θαύμα του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ,τον οποίον θεμελίωσε η σεπτή δεξιά του Μητροπολίτου Δημητριάδος & Αλμυρού,κ.Ιγνατίου,τον Σεπτέμβριο του 2002.Η Αδελφότητα ασχολείται, επίσης,με τα παραδοσιακά μοναστηριακά διακονήματα: το εκκλησιαστικό κέντημα,την αγιογραφία,την ιερορραπτική,την παρασκευή λιβανιού και καθαρού κεριού,αλλά και με άλλα, όπως η καλλιέργεια κτημάτων,η παρασκευή παραδοσιακών γλυκών και ποτών,και η λειτουργία του Ραδιοφωνικού της Σταθμού «ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ» στα 87,5 FM,που αποτελεί μια ταπεινή παρέμβαση στον χώρο της ορθοδόξου ιεραποστολής.
Προστάτες της Μονής είναι οι Παμμέγιστοι Ταξιάρχες Μιχαήλ και Γαβριήλ.Από τον Μάϊο, όμως,του 2005,προστέθηκε και η ευλογία της παρουσίας της Παναγίας «Παραμυθίας»,διά μέσου της Ιεράς Εικόνος Της,πιστού αντιγράφου της ομωνύμου θαυματουργού Εικόνος πού βρίσκεται στην Ι.Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους.Το χαριτωμένο αυτό αντίγραφο,πού αγιογραφήθηκε από τούς Βατοπαιδινούς Πατέρες,προσφέρθηκε από τον Καθηγούμενο της Ι.Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Γέροντα Εφραίμ,με την σεπτή ευλογία και την παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.Ιγνατίου,για να γίνει η Έφορος της Αθωνικής Πολιτείας Προστάτις και Μητέρα της ιστορικής αυτής πηλιορείτικης Μονής.
Η Μονή εορτάζει στις 6 Σεπτεμβρίου (ανάμνηση του εν Χώναις θαύματος του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ),στίς 8 Νοεμβρίου (Σύναξη των Ασωμάτων Δυνάμεων),στίς 21 Ιανουαρίου (ανάμνηση θαύματος της Παναγίας Παραμυθίας),στίς 27 Μαΐου (Άφιξη της Ιεράς Εικόνος Της στην Μονή) και την 1 Αυγούστου (Πρόοδος Τ.Σταυρού,παλαιά παραδοσιακή πανήγυρις της Μονής).
Στην Μονή τελούνται καθημερινώς όλες οι ιερές ακολουθίες:Μεσονυκτικό,Όρθρος,Ώρες, Εσπερινός και Απόδειπνο.Την δε Τετάρτη,μετά τόν Εσπερινό, τελείται και η Παράκλησις της Παναγίας Παραμυθίας